Sesiyle yüreğinize dokunan kadın: Cevher…
Şarkı söylemeye başladığı an sizi yakalıyor ve alıp bambaşka yere götürüyor. Ve siz onun şarkılarını dinlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz bile. Her notaya dokunup yürekten okuyan bir sanatçı Cevher…
Ruhumda bastırmayı istemediğim arabesk bir yer var…
Musiki kökenliyim. Halk müziği solistiyim, batı müziği eğitimi aldım. Ruhumda bastırmayı istemediğim arabesk bir yer var, bu bazen bir arabesk şarkıda, bazen bir türküde, bazen pop bir şarkıda ayyuka çıkıyor. Hissiyat mühim benim hayatımda, çok tutkuluyum. İnsan kahve ayarında bile bu kadar tutkulu olur mu? Olur, benim kendimi iyi hissettiğim kıvamlar var, yerler ve insanlar var. Şarkılar da bunun gibi… Yerimi bulmam lazım, o zaman hissedebiliyorum, hissettiğimde hissettirebiliyorum. İşte tam da bu ruh hali geçiyor insanlara. Ben şarkı söylemiyorum, her sözcüğü hissediyorum, yaşıyorum, hoşuma gitmeyen hiçbir şeyi yapmam söylemem. Bu duygu geçiyor insanlara. Bana ait çünkü ruhumdan kopuyor. O samimiyet geçiyor karşıya bence. Nereden mi biliyorum? Dinleyicilerim pusulam benim. Aldığım duyumlar bu yönde hep. Ne mutlu duyguları geçirebilmişim, ne mutlu alabilen insanlara sahibim.
Yorumculuğuna gelirseniz o konu; tamamen ruhsal…
Sadece sesiyle değil karakteriyle de kendini net bir şekilde ortaya koyan Cevher Ankara’da doğdum diyerek başladığı konuşmasında; ” Müziğe, 17 yaşımda musiki ile başladım. Aynı zamanlarda Ankara’da Kültür Bakanlığı Türk Halk Müziği korosunda solistlik yapıyordum. Üniversite sınavına ilk girdiğim yıl, hayalim olan İstanbul Teknik Üniversitesi Türk Musikisi Devlet Konservatuarı’nı kazandım fakat kaydolmadım. Bugünkü hayat tecrübemle baktığımda çok saçma geliyor ama ikinci aşama sınavlarına giderken Yalova depremine yakalanmış ve o travmanın etkisiyle hatalı kararlar vermiştim. O korku ve gençliğin verdiği deneyimsizlik geçtikten sonra çok üzüldüm, pişman oldum, kendime küstüm hatta ceza verdim ama o an için iş işten geçmişti. Çok sonraki yıllarda, yine İTÜ Devlet Konservatuarı Batı Solfeji bölümüne girerek kendime borcumu ödemiş oldum. Üsküdar Musiki Cemiyeti, eminim ki her müzisyenin çocukluk hayalidir, benim için de öyleydi ve orada yer aldım. Tüm bunlara bakarsak aslında bugün yaptığım müzikle alakası yok gibi duruyor ama aslında yorumculuğumun kökünde, hepsinin etkisi var. Ben her tarz şarkı söyleyebilmeyi bu geniş yelpazeye sahip olmaya bağlıyorum ama yorumculuğa gelirse konu; o tamamen ruhsal” diyor.
İşte hayatımın dönüm noktası…
Müziği değil sadece her şeyi araştırdım. Öğrenmek gibi tatlı bir hastalığım var benim. Bu sırada YouTube üzerinden akustik müzik yapan gençleri fark ettim. Çok sade ve duygulu işler yapıyorlardı. Dedim “İşte bende bunu yapmalıyım.” Yıllardır içimde olan müziği, en yalın haliyle yapmalı, en sade şekilde sunmalıydım ki dijital mecra gibi önemli bir aracı vardı insanlarla aramda. Bir YouTube kanalı kurdum, sosyal medya hesaplarımda paylaştığım şarkı videolarım viralde çok etkileşim alıyordu. Bende prodüksiyonu biraz daha büyütüp, stüdyoda hücum kayıtlarla videolar çekmeye ve kanalıma koymaya başladım. İşte hayatımın dönüm noktası budur. Çok ilgi gördü. İnsanlar kendini kaybetmiş halde şarkılar söyleyen o kadını çok sevdi. İş teklifleri gelmeye başladı, takipçi sayıları arttı. Bilinirlik büyüdü derken mevzu buralara kadar geldi. Kendi şarkılarım olsun, bana yakıştığını düşündüğüm başka eser sahiplerinden aldığım şarkılar olsun, sürekli üreten ve sunan biri oldum yıllardır. Besleniyorum, nefes alıyorum aslında müzik yaptıkça, söylerken ruhumun tükendiğini düşünenler var ya, ben aslında her defasında yeniden doğuyorum.
Sesimi, tutana aşk olsun…
8-10 yaşlarındayım, tuvaletin eşsiz ekosunda kendi kendime konser veriyorum. Ben yalnızım sanıyorum, meğer yan apartmanda oturan Cemile Öğretmenim beni dinliyormuş. Örnek aldığım muhteşem bir kadın, güçlü, kültürlü, hoşgörülü, sevgi dolu ama otorite sahibi. 5. sınıf mezuniyet balosunda beni sahneye davet ettiriyor. Üzerimde pembe üstüne beyaz puantiyeli elbisem vardı. Çok heyecanlandım. Mikrofonu elime ilk kez o zaman aldım, bir daha da vazgeçemedim. Evde bebekleri dizip konserler vermeler, salondan mutfağa oradan alt komşuya, derken karşı binadaki teyzelere uzanan turnelerim başladı. Kendime bir dünya kurdum diyelim, baloda alkış kıyamet aldım ya, baktım bir tek ben değil herkes beğeniyor sesimi, tutana aşk olsun.
Narindir sevmek duygusu…
Aşk içinde öfke var, büyük tutku, sevgi elbette, biraz saçmalıklar, çocukluklar, kırgınlıklar, hüzünler, ateşli duygular, zapt olması zor duygu durumları var diyor Cevher; ” Aslında kulağa hoş geliyor. Ölmeden herkes bir kere yaşamalı mı? Evet yaşamalı. Ama ben sevgiciyim. Saygı esaslı sevmek duygusundan yanayım. Sevgi geçmez çünkü. Sebepleri olan bir duygu durumu çünkü ondan. Birine niye aşık olduğunu bilmezsin, üzülürsün, hırpalanırsın, neyini sevdiğini bilmeden de sevebilirsin aşkta. Ama sevgide ispatların vardır, geçerli sebeplerin. Bilincin açıktır, saygı duyarsın, incitmekten kaybetmekten korkarsın. Daha narindir sevmek duygusu…
Tüm röportaj boyunca sevgiden, duygudan, tutkudan bahseden birinin de illa ki vardır bir hayali… Sizler de sevgiyle kalın. Büyütün besleyin, sarılın sevdiklerinize sımsıkı. Doğru yeri, yeşereceği yeri bulsun inşallah, gerçekten sevebilen herkesin yüreği” şeklinde sözlerini noktaladı…
Cevher; Yüreğinin sesini dinlerken doğru bildiğinden şaşmayan, enerjisi çok yüksek ve samimi bir insan.
Yoruma kapalı.