Hep birilerinin hayalini kurduğu kişi olmak için uğraştık durduk. Çocukluğumuzda, anne babamızın hayalindeki evlat, öğretmenimizin hayalindeki öğrenci olmaya çalıştık. Biraz büyüdükçe, arkadaşlarımızın hayalindeki dost, iyi şirketlerin hayalindeki çalışan, belki daha da ileride, birilerinin hayalindeki patron. Bir gün birinin hayalindeki aşk olmayı istedik. Bazen olduk, bazen olamadık derken zaman geçti. Bu süreç çok enteresandı, çünkü bir çok uğraş ve fedakarlık sonucu takdir ve sevgisini kazandığın kişiler, seni öylesine övgü dolu sözlere boğarken; koşullar biraz değişince, sen istedikleri gibi olmayınca veya istedikleri bir şeyi yapmayınca, belki de yapamayınca, birdenbire onca emek boşa gidiyordu. Sana bir kaç gün önce, seni ne kadar sevdiğini anlatan bir kişi bile, sana düşman olabiliyordu. Bunu anlamak ve kabul etmek de bizim açımızdan bir hayli zor oluyor, çünkü eski paylaşımlar, hatıralar, güzel zamanlar zihindeyken ve onun için onca şey yapmışken, bu durumu eski haline döndürmeye çalışıyorduk. İlişkilerde genellikle bu süreç yaşanır. Başta sana mükemmel davranan birisi, birdenbire değişir. Ve aşkın acı olması, insanların birbirine güvenmemesi ve bağlanmaktan korkması hep bu sebeptendir.
Aslında belki de değişen ne o kişidir, ne
de sen. Çünkü koşullar değişince her şey
değişir. Dünya düzeninde, var olan her
düşünce, her duygu, her hareket, her
madde ve her oluş koşullara bağlıdır.
Suyun katı, sıvı veya gaz olabilmesi
sıcaklık koşullarına bağlıdır mesela.
Senin nasıl hissettiğin de o anki
koşullarına bağlıdır. Ve unutma ki,
değiştirebileceğin koşulların yanında,
değiştiremeyeceklerin de vardır.
Hiç kimsenin hayalindeki kişi olmaya çalışmasan ne olur? Kendini gerçekleştirirsin. Bu durumda, yapacağın iyilik, fedakarlık olmaz. Sadece o an sevdiğin birinin bir anlık mutluluğu için bir eylem yaparsın ve bunu ileriye yatırım olarak görüp, yaptığın şey için o kişinin seni sevmesini beklemezsin. O kişi seni o anda sevse, o sana yetecektir. Sevmese de yetecektir. Çünkü beklentisizsindir.
En önemli karar, sen nasıl biri olduğunda, tam olarak kendinsin, bunu farkedilmekdir. Ben kimsenin hayali olamıyorum, bunun için en sevdiklerimden bile bana küsen bir çok kişi oldu. Kaybettiğim kişiler, işler, paralar, konumlar oldu. Varlığımın fayda sağlaması çok önemli, ama bu fayda sadece bir kişinin o anki zevk ve egosuna hizmet etmeyi amaçlamıyor. Böyle davranmayı sürdürdükçe, dokunulmazlığım arttı. Hakkımdaki dedikodular, olumsuz düşünce ve eylemler artık bana zarar veremez oldu. Ama kendini gerçekleştirmeyi ve bunun kurallarını çok iyi anlamak gerek. Tabi ki, bir canlıya veya maddeye zarar veren, zihninde kötü düşünceler, çakallıklar barındıran, kendisini bir şeylerden üstün tutmaya çalışan bir kişi asla kendini gerçekleştiremez.
Sonunda anladım ki, ben Tanrı’nın hayaliyim. Bütün başarı ve başarısızlıklarımla, güzellik ve kusurlarımla, yetenek ve beceriksizliklerimle, yaptıklarım ve yapmadıklarımla. İyi ve kötü bir sürü şeyi içeren gerçek bir hayal. Tanrı’nın rızasını kazanmak için yapılan hiç bir eylem boşa gitmez. Koşullar ne kadar değişirse değişsin, o sana düşman olamaz ve istediklerini yapmadığın için sana kin duyamaz. Sonsuza kadar hayali olarak kalabileceğiniz tek şey Tanrı’dır.
Sen kimin hayalisin?
Alev KOÇAK
Yoruma kapalı.