İnsan Hali … Kadriye CİRİTCİ ile hayata dair

İnsan hali

İnsanın bazen kendinden bile sıkıldığı günler olabiliyor. Sabırla sınandığı, sabrının yorulduğu günler…
Acılar üst üste gelince kaçacak delik arıyor insan ruhu gitmek istiyor yaşadığı şehirden, evinden, barkından, hatta kendinden.
uzaklara…
uzak diyarlara…

Yaşadığımız çağ yoruyor insanları. Sürekli çabalamak, karşılığında ödül yerine, her daim kazıklanmak. Nadiren de olsa arada ödüllendirilmek istiyor insan, kendince…
Her şeyi fazla sevmek, fazlasıyla sevilmeyi istemek, kazanırım diye emek verip, karşılığını alamamak, değer görmeyi isterken, değersizleştirilivermek, yoruyor insanı…
Hayatı yaşarken belki de ağır, ağır yol almak gerekiyor. Her dönemeçte soluklanmak, dinlenip yola tekrar devam etmek…
Acılarımızı bazen sessizce yaşamak, mutluluklarımızın da öyle, usul usul tadına varmak. Belki de pek çok şeyi gürültülü yaşadığımız için yoruluyoruz. İnsanlık hali işte yoruluyoruz gri bir yaşamdan, kopuşlardan, samimi-niyetten yoksun insanlardan.

İnsan yaşamı boyunca her şartta mutlu olmak ister.
Sevmek, sevilmek, hüzün görmemiş bir gözle dünyaya bakmak ister. Olmuyor işte bazen yoruluyor insan, dünyadaki her şeyden yorulduğunu zannederken asıl yorgunluk kendinden…

“Zaman kısa ben yorgunum, yol uzun diyor; üstat Abdurrahim Karakoç”

İnsan istiyor ki; hayat yolculuğunda o upuzun yolda yorgunluğunu alacak derdini tasasını paylaşacak biri olsun istiyor hayatında. Yorulduğu o dik yokuşlar var ya, hani yorgunluktan nefessiz kaldığı kalp ritminin bozulduğu yokuşlar…
Başını göğsüne yaslayabileceği, güvenebileceği, sabrın sonunun zorlanmayacağı, işin özü kalbinin dinleneceği, şifalanacağı bir yol arkadaşıyla yürümek istiyor o uzun hayat yolculuğunda.

Ahhh arabesk dünya..!
Hüzünle, karamsarlığın harmanlanmış hali…

Oysa yaratılan en kıymetli varlıktır insan, sözlerin en güzeli ise insana dair olan… Buluştuğumuz ortak noktalarımız, maddi ve manevi sağlık, eğitim, kültür, sosyal yaşam, ruh hallerimizle aman sanki ne olacak insanlık hallerimiz diyerek geçiştirdiğimiz insan hallerimiz.

Hayatın iyi ya da kötü sürpizleri tüm canlılar içindir ve her zaman yaşanmak zorundadır. Sınandığımız, yorulduğumuz zamanlar elbette olacaktır. Sabırla, kalbimizin ferahlamasını beklerken, ideallerimizden vazgeçmeden güzel günler uzak değil, yakındır. Griye boyadığımız ruh halimizi geride bırakmanın şimdi tam zamanıdır. Gökkuşağının ve doğanın tüm renklerine bürünmenin, aşkla hayat yolculuğumuzu devam ettirmenin, yorgun kalplerde çiçek açtırmanın tam zamanı…

Huzurla ve sevgiyle…

Kadriye CİRİTCİ