Pandemi süreci bir çok sektörü bildiğiniz üzere sekteye uğrattı. Gıda sektöründen Eğlence sektörüne tüm alanlar issizlik ve hastalıkla mücadele etti.
Fakat bu hemen hemen her alanda farklı yollar açmaya başladı.
Bazı meslek grupları değişip dijitalleşip büyürken bazı meslek grupları ise tamamen ortadan kaldı. Ve başka meslekler dalları ortaya çıktı.
Fakat bir şektör var ki aralarında dijitalleşmenin belli bir sınıra kadar olduğu. Bu alan tabiki de sanat.
Pandemi sürecinde biliyorsunuz ki konser alanları tiyatro salonları bomboş kaldı. Sanattan uzak kalan sanatını özleyen ve bundan beslenen sanatçı ise yolu sosyal medyada buldu. Biraz isteyerek biraz istemeyerek. Fakat elde başka bir imkan olmayınca da bir kısım sanatçı ise bunu istemeye istemeye yaptı.
Birçok şey online yapıldı. Ve hala da yapılıyor. Fakat gördük ki canlı gösterinin yerini hiçbirşey tutmuyor.
Örneğin canlı konserin yerini online konserler alabilir mi mesela. Ya da canlı canlı bir tiyatro oyununun yerini ne tutabilir.
Tutamaz. Çünkü biliyoruz dinleyicinin seyircinin enerjisi lazım sanatçıya. Halkın da sanatçının enerjisine.
Bu yüzden neyse ki diğer sektörler dijitalleşse de sanat bir yere kadar.
Sibel TEPE
Yoruma kapalı.