Page 50 - Moda Dergi Eylül 2023

Yeniden Başlıyoruz

Hevesin bitene kadar mı?

Nefesin yetene kadar mı?

Bundan yaklaşık 3 yıl önce insanını tanımadığım,

sokaklarının hiç birinde hikayem olmayan şehre

taşınmıştım. Yanımda sevgilim, aklım büyüdüğüm şehirde

kalarak; çıkmıştım Ankara’dan. Hayatımın her döneminde
sürekli seyahat eden biri olarak alışırım sanmıştım. Ama
Zelal Aytin Güngör
pek te öyle olmadı. Her gün Ankara’ya dönmenin hayali

vardı ve Lalin’i kendi şehrimde büyütmenin.
Antakya, medeniyetler şehri ama en önemlisi sevgilimin ve

kızımın memleketi.

Orada yaşarken de;

halkının asla
kıymetini bilmediği

bir yerdi. Dünyanın

ilk aydınlatılan
caddesi, Hristiyan

adının anıldığı ilk

kilise, Habib-i
Neccar camii,

Dünyanın en uzun

sahillerinden biri, nereyi kazsanız altından çıkan bir yaşam
ve neyi yazarsam eksik kalacak onlarca tarihi yer..

Antakya, Türkiye de yaşanabilecek en güzel yerlerden

biriydi belki de ama ben pek yapamadım. Ne yalan
söyleyeyim insanıyla aram pek de iyi değildi ya da

bana denk gelenler hep bir garipti.

Ali vardı ya her yer güzelleşebiliyordu. O yüzden ya

bir gün alışacaktım ya da her gün Ankara’ya taşın-

mak için dua edecektim.