Page 42 - mart
P. 42

Herkesin bir cehennemi vardır, cenneti olduğu gibi. Toplumlar için de cennet

        ve cehennem sistemi kültür, ihtiyaç ve coğrafi şartlara göre değişir?




        Mesela; Arap inançlarına göre “Cehennem” akıllara zarar derecede sıcak ve

        insanların durmadan azap çektiği bir yerdir.  Orada her şey kaynardır. İçilen

        ve yenilen her şey. Koca koca kayaların yandığı ve sönmek bilmeyen ateşler

        vardır. Alev, kızıllık ve susuzluk… Çokça işlenir bu vurgular; kurak, çorak, çöl

        ikliminde yaşayan Arap kültüründe. Çünkü Araplar coğrafyalarındaki çöl

        ikliminin oluşturduğu hayat koşullarında yaşayan bir topluluktur. Bıkkınlık

        oluşturacak derecedeki sıcak iklimleri, onlara zaten cehennemi yaşatır.

        Cenneti de hayal ederken tam aksine; serin, ırmakların olduğu, çeşit çeşit

        yemişli irem bahçeleriyle süslü, nimetlerin ve neşenin olduğu bol gölgeli bir

        yerdir. Yaşadıkları yerin tam tersi, yani hayalleri, özlemleri…




        Zemheri iklimiyle İskandinav ülkelerinin mitolojisinde de durum çöl

        psikolojisinden farksızdır. Orada coğrafyanın çetinliğine göre cennet ve


        cehennem anlatılmıştır. Soğuk İskandinav mitolojisine göre “Ölüler Diyar’ının
        da bulunduğu rivayet edilen ve buzulların en kuzeyinde yer alan bölgedir


        cehennem. Kainatın uçurumuna benzetilen bu büyük boşluk; sisler ve

        karanlıklar ülkesidir. Kötülerin sürüldüğü ve azap çekeceği sonsuz soğuk yer.

        “Hobbit”, “Yüzüklerin Efendisi” gibi yapıtlar İskandinav Nors mitolojisinin birer

        ürünüdür desek yanlış olmaz.




        Her nerede yaşıyor ve yaşatılıyorsak ödül istemimiz ve ceza talebimizin

        mantık kurgusu aynı. Bol nimet, bozulmayan ekosistem, aşk, sevgi, gençlik

        ve tabii sonsuz sağlık… Oysa cennet ya da cehenneme gitmek için ille de

        ölmek gerekmez. İyilikten vazgeçip, sevgiden uzaklaşana işte tazecik bir

        cehennem. Bu düşünceyi perçinleştin Dostoyevski’nin sözü olabilir. Usta

        yazar “Cehennem, insanın kalbinde sevginin bittiği yerdir” diyerek yaşam

        felsefesine son noktayı koyar. İnsan ölmeden önce de cehennemini ve

        cennetini kendi yaratır. Oysa ruhunu cennete dönüştürmekle kalmamalı insan,

        gittiği yere de cenneti götürmeli…

                42
   37   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47