Ben bu şekilde büyütülmüştüm; İyi bir sosyal çevre, iyi bir üniversite, başarmak zorunda olduğum bir iş hayatı. Güçlü soyadımın yanına güçlü bir isim yaratmalıydım. Oysa ki bunların hepsi boşmuş. Öyle bir dönemden geçtim ki; bütün hayatımı hatta çoğu zaman zamanı bile durdurdum; ortalama 3 ay kadar.
Hayattan, etrafımda ki herkesten izole ettim kendimi. Düşünecek, sorgulayacak çok vaktim oldu. Tuttuğum dileklerim, ettiğim dualarımın bile sırasını değiştirdim. Başarıdan, mutluluktan hatta huzurdan bile önce sağlığı koydum artık. Sadece sevdiğim insanlar sağlıklı olsun, gerisi hallolur demeyi öğrendim. Acıyı öğrendim, yaşamamışım daha önce. Kalbime bıçak saplandığı hissini yaşadım. Hem çok ölmek istedim, hem ilk defa ölümden bu kadar çok korktum. Büyüdüm mesela. Eskiden canım sıkkın olduğunda anneme, babama sarılınca geçerdi, bu sefer geçmedi bazen şeyler. Ben de mecbur kaldım büyüdüm. Tırnağı kırılsa kendine dert eden, saçlarıma aklar düştü, fark etmedim bile.
Çok şey aldı benden 2021 ama karşılığında o kadar güzel bir mucize verdi ki. Benden alıp, götürdüğü her şeye değdi. Anne olmak bu yaşıma kadar kendim için yaptığım en güzel şeydi. Öncelikle sağlıklı, birbirimize sımsıkı korkusuzca sarılabileceğimiz, bütün kızgınlıklarımızı, kırgınlıklarımızı geride bırakıp yeni bir sayfa açabildiğimiz güzel bir yıl ol 2022! Umudumuzu kaybetmeyeceğimiz, eksilmeyeceğimiz, huzur dolu bir yıl diliyorum herkese.
Dünyanın en muhteşem duygusunu yaşadığım bu yıl aynı zamanda bana hayatımın dersini verdi. Hayatı sorgulamayı öğrendim mesela. Bitmeyen hayat telaşım, her yere yetişme çabalarım, her anımı planlamaya çalışmalarım, sadece kendi hayatımı değil etrafımda ki herkesin hayatını kontrol altında tutmalarım.
Zelal Aytin GÜNGÖR
Yoruma kapalı.