Page 82 - nisan

günlerde bir kafeye ayak üstü bir kahve içmek üzere uğradım. İçeriden

çıkan güleryüzlü, gözlerinin içine kadar gülümseme dolmuş güneşi adeta
gözlerinin içine saklamış bir genç kız karşıladı beni. Müzik rahatsız eder mi

efendim? Kapatmamı istermisiniz diye sordu. Fonda, Füsun Önal’ın Senden

başka şarkısı çalıyordu. Benide alıp götürdü uzaklara, geçmişin güzelliklerine.

Hayır kapatmayın tabiki dedim. Sonra biraz sohbet ettik. Annem ve babamın

gençliklerini yaşadıkları o dönemlerde bende yaşamayı çok isterdim. Üniversite
öğrencisiyim. Part-time harçlığımı çıkartmak için burada çalışıyorum. Annem ve

Babamdan dinlediklerimle, inanın o yılları hayalimde yaşatıyorum. Çok hoşuma

gitmişti. Ne güzel bir aile. Evlatlarına ne zengin bir miras bırakmışlar. Çok takdir

ettim. Sevgisizliğin ve saygısızlığın en üst düzeyde olduğu bu günlerde insan

gerçekten çok özlüyor değer vermeyi, değer görmeyi, kıymet bilmeyi. Hayatı
tek başına öğrenmiş, yeterince acı çekmiş insanlara bir bakın. Siz tekrar hayatı

öğretebilir misiniz onlara? Tekrar acıtabilir misiniz? Onlar hayatı kahkahalarıyla

çatlatırlar. Sevgiyi, saygıyı, nezaketi, samimiyet , hoşgörüyü, vefayı herkesten iyi

bilirler. Kolombiyalı, tüm Latin Amerika’da Gabo olarak bilinen yazar, romancı,
hikâyeci ve oyun yazarı. 20. yüzyılın en önemli yazarlarından birisi olan, Gabriel

Garcia Marquez’in en beğendiğim sözlerinden;

“Bir insanın en büyük hatası; gereğinden fazla değer vermek değil, kendine hak
ettiğinden daha az değer vermektir.”

Bu sözü sorgulamak lazım diye düşünüyorum. Acaba önce kendi değerimizi

mi bilsek. Karşımızdaki kişilere değer yüklerken, ölçüsünü kaçırmasak, onları

kaybetmeden ve en önemlisi kendimizi kahretmeden, kararında davranabilsek.
Değer görmenin, biraz da çevremizde bulunan insanlarla alakalı olduğunun

farkında olabilsek. İnsan olmanın şaheser bir sanat olduğunu unutmadan

hayatımıza kabul ettiğimiz insanları özenle seçmeyi öğrenebilsek sanırım,

hayata karşı antrenmanlı bir duruş sergileriz.

İyi niyetlerimizin kurbanı olmamayı, düşe, kalka öğrensek bile, hayatın acımasız

bir öğretmen olduğunu her an hatırda tutmalıyız. Gelecek nesiller için İnsani

değerlere sahip toplumlar olma yolunda, değerlerimizi yaşamak, yaşatmak

dileğiyle.

82